Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ο καλός ο κακός και ο άσχημος.

Ακούγοντας το chi mai  του Ennio Morricone θυμήθηκα τότε πριν 2,5 χρόνια που είχα πάει να τον ακούσω στο Ηρώδειο.Περπάτησα την Ηρώδου Αττικού, μήνα Σεπτέμβριο αν θυμάμαι καλά, μόλις είχα εγκαταλείψει μόνιμα πια την "μήτρα με σπούδασε αρχαία Μακεδόνισσα" Σαλονίκη, και τριγύριζα στην Αθήνα αναζητώντας τη ζωντάνια που άφηνα πίσω μου.Ήμουν πολύ ευτυχισμένη τότε.Πιστεύω σ'αυτό που λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές,πιστεύω ότι μας ανήκουν και πιστεύω ότι ο καθένας τις μεταφράζει όπως τον συμφέρει.
Που λες το Chi Mai είναι το soundtrack της ταινίας ο "Καλός ο κακός και ο άσχημος".Μου 'ρθε λοιπόν στο νου η σκέψη ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά αντιθέτως ότι υπάρχουν "άσχημοι" άνθρωποι.
Ναι, το επιβεβαιώνω και με δεύτερη σκέψη, δεν ισχύει το καλό και το κακό.Τί θα πει καλό και κακό; 'Ολοι είμαστε κι απ΄τα δύο κι όλοι είμαστε με τις μέρες μας.Δε θα σεβαστώ την ψευτοκαλή που με ένα μόνιμο χαμόγελο σιχαίνεται που μου λέει καλημέρα, ούτε βέβαια και την άλλη που με το που θα γυρίσω την πλάτη μου εύχεται να μη με είχε δεί ποτέ μπροστά της.Θα σεβαστώ όμως την σκληρή πλευρά κάποιας γιατί δεν ξέρω τί κουβαλάει μέσα της όπως επίσης θα σεβαστώ και την καλή πλευρά μιας ξινής γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.
Τον άσχημο άνθρωπο όμως δεν τον λυπάμαι και δεν τον σέβομαι.Και ξέρεις πολύ καλά ποιόν εννοώ άσχημο.Όχι το τερατάκι τη Μαρία την άσχημη, ούτε κάτι τύπισσες σαν την Πάττυ.Μιλάω για τον τύπο-φίδι.Αυτόν που θα σε εκμεταλλευτεί και θα σε ξεζουμίσει και μετά από ένα λεπτό θα γυρίσει και θα μιλήσει άσχημα για σένα στον επόμενο.Και θα κάνει το ίδιο και με τον επόμενο.και τον μεθεπόμενο..και ούτω καθ'εξής.
Μη μου πεις ότι δε σου χει τύχει.Ναι, μιλάω γι'αυτόν τον τύπο ανθρώπου που θα σε φέρει σε δύσκολη θέση μόνο και μόνο για να δημιουργήσει εικόνες κι εντυπώσεις.Μόνο και μόνο για να σε στενοχωρήσει.Μόνο και μόνο για να σε κάνει κι εσένα να γίνεις ένας άσχημος άνθρωπος εν ολίγης.
Φυσικά και δε μπορείς να μπεις στο μυαλό κάθε ανθρώπου γιατί καθείς από εμάς έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε ένα βάθρο και δεν τον κατεβάζεις από κει.Δε χρειάζεται κιόλας.Και καλά κάνει να σου πω την αλήθεια.Δυστυχώς όμως έχει ήδη υποπέσει σε ένα λάθος κατά την ταπεινή μου γνώμη.Θεωρεί τον εαυτό του έξυπνο που σε κάνει να νιώθεις έτσι..Θεωρεί ότι σε παίζει στα δάχτυλα.χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαα.(δυνατό εκκωφαντικό γέλιο).
Τη στιγμή λοιπόν που εσύ θα αντιληφθείς μια τέτοιου είδους συμπεριφορά, αυτός ο άνθρωπος καθίσταται αυτόματα ανύπαρκτος.Κι εκεί εσύ έχεις πάρει μια μικρή νίκη.Όχι οτι αυτό είναι το μόνο που μετράει γιατί σημασία έχει ο πόλεμος.Αλλά η ζωή μας είναι ένα πάζλ που συμπληρώνεται από μικρές νίκες.Και εγώ αυτές επιδιώκω.όπως τότε στην Ηρώδου Αττικού..

p.s Chi mai is the soundtrack of  "Le Professionnel" and not of the "good the bad and the ugly".Nevertheless suited great with my post.Thank you for pointing that to me.My apologies.

http://www.youtube.com/watch?v=skk9vfoUJXc

1 σχόλιο: