Τρίτη 26 Φεβρουαρίου 2013

Να 'χαμε να κλαίγαμε.



WARNING: SPOILERS
"Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο και θα ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο." Έχω την εντύπωση ότι πιο συχνά ακούμε αυτόν τον στίχο παρά το καλημέρα πλέον. Μας αρέσει δε μας αρέσει έγινε μια μόδα κι αυτό και θα περάσει. όπως μόδα έγιναν τα σόσιαλζ, οι δήθεν επιτηδευμένοι bysexual, οι fashionbloggers,τα κυριακάτικα brunch, το crossfit, το ωραιοποιημένο εναλλακτικό  Δεν ξέρω τι είναι προτιμότερο να διαλέξεις απ'όλα αυτά, δεν ξέρω τι είναι καν όλα αυτά. Παρατηρώ τριγύρω μου ανθρώπους με την αφέλεια του Τζόυ και με τη δολοπλοκία της Αλέξις Κάρινγκτον να προσπαθούν να γίνουν κάτι που δεν ήταν ποτέ και που σε κάθε περίπτωση δε μπορούν να το στηρίξουν.Δεν ξέρουμε όλοι από μουσική, δεν ξέρουμε όλοι από τέχνη, δεν ξέρουμε όλοι από κινηματογράφο, δεν ξέρουμε όλοι αθλητικά, δεν ξέρουμε όλοι για νύχια και μαλλιά.
"Κάνουμε σεξ, για ν'αποφύγουμε τις σχέσεις" λέει το ταξίδι της φάλαινας και μου χει έρθει εδώ και καιρό να μιλήσω για κάτι που παρατηρώ και που το έχω ονομάσει "το φαινόμενο των καιρών μας". Δεν είμαι σίγουρη ότι έχω σφαιρική άποψη, αλλά δικό μου είναι το blog και ο,τι θέλω γράφω. Δεν ξέρω αν η γενιά των 30plus θυμάται το φαινόμενο του μπάρμαν.Φαντάζομαι πως ναι. once a barman, always a barman κλπ κλπ κλπ. Τώρα έχει γίνει "το φαινόμενο των σόσιαλζ". Σχημάτισε μια εικόνα: Βρίσκεσαι online στο facebook στο twitter,στο gtalk,μέχρι και στο instagram,και όλα ξεκινούν με ένα έξυπνο αστείο ή με μια εντυπωσιακή απάντηση. Και απαντάς. (δε θα προσωποποιήσω τι είσαι εσύ  μπορεί να είσαι αγόρι ή κορίτσι, μικρό ή μεγάλο, σε σχέση ή ελεύθερος, παντρεμένος με παιδιά ή χωρισμένος, πίστεψέ με λίγη σημασία έχει). Και άπαξ και απάντησες γύρισε ο τροχός. Η μία απάντηση θα γίνει δύο, οι δύο-τρέις, η μια μέρα θα γίνει μια βδομάδα, η μια Βδομάδα ένας μήνας κλπ.Ένας μήνας που θα μιλάς με ένα πρόσωπο που θα είναι σοκαριστικά δικό σου γιατί μπορεί πίσω από μια οθόνη να μεταμορφώνεται σε έξυπνο ή χαζό, σε coοl ή ζηλιάρη, σε μορφωμένο ή λαϊκό τύπο, σε ναζιάρα ή ψευτοεπιθετική, σε ηλίθια ή πραγματικά ηλίθια.
Το επόμενο σπουδαίο βήμα είναι να σου γίνει συνήθεια.Ν α μη μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτον-η, να ξυπνάς για να μιλάς με αυτό το άτομο, να κοιμάσαι και να λέτε καληνύχτα, να ξέρει τι βαθμό είχες στη μελέτη περιβάλλοντος της πέμπτης δημοτικού, να ξέρει αν ο κολλητός σου ή η κολλητή σου έχει δυσκοιλιότητα, να ξέρει αν ο πατέρας σου πήγε τα τιμολόγια στο λογιστή, να ξέρει αν η μάνα σου βάζει κιμά στα γεμιστά, να ξέρει πού είσαι, τι κάνεις, πώς σκέφτεσαι. Και πού θα πάει κάποια στιγμή θα βγείτε κιόλας. Θα ζητήσει να σε δει. Λογικό κι επόμενο. Κι εσύ θα βάλεις τα καλά σου, γιατί θα χουν περάσει και δυο μήνες από τότε που γνωριστήκατε, θα πάτε για ένα ποτό θα κάνετε σεξ, μάλλον, ή μ'άλλον, και μετά ο μην τον είδατε τον Παναή ή την Παναή, Θα εξαφανιστεί. Και να σου πω κάτι; ξέρω γιατί αναρωτιέσαι. Γιατί να χει γίνει όλος αυτός ο κακός χαμός, μέχρι και προσκλητήρια γάμου τύπωσες στο μυαλό σου, και η άλλη ή ο άλλος να εξαφανιστούν. Και εδώ είναι που παθαίνεις το φαινόμενο του μπάρμαν. 
Το συγκεκριμένο άτομο χρυσό μου, έχει ένα τόσο μεγάλο εγώ και ένα τόσο άδειο μέσα του, που δεν του φτάνουν δέκα χιλιάδες χρόνια για να καταλάβει ότι οι δεινόσαυροι είναι μόνο στα κόμικς πια. Θα προχωρήσει παρακάτω για να ικανοποιήσει τη ματαιοδοξία του και δε θα θελήσει να σε χάσει γιατί στο ημερολόγιο του είσαι το νούμερο 86. Θα πάει στον επόμενο ή στην επόμενη με το τρόπαιο στο χέρι και δε θα χει καταλάβει ότι έχει κερδίσει το χρυσό βατόμουρο. Θα ξεκινήσει μια άλλη ιστορία σαν τον ντικάπριο στην ταινία που άλλαζε χαρακτήρες.και ξέρεις γιατί; γιατί μπορεί. κι εσύ μπορείς. Και μπορεί να ακούγονται λίγο υπερβολικά όλα αυτά, μπορεί να ναι και λάθος.Απλώς περιγράφω ένα φαινόμενο που νομίζω έχει υποπέσει στην αντίληψή σας. Σίγουρα δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα.είναι σχεδόν πάντα έτσι τα πράγματα.Κι αυτό με τρομάζει λίγο.αλλά καλύτερα να το αντιμετωπίζεις παρά να κάνεις οτι δεν το βλέπεις.
Σα συμβουλή δε θα δινα τίποτα. Διαφέρουν όλα και όλοι. Μη μένεις με τις καρδούλες στο χέρι, μη βασίζεσαι σε κάτι που είναι εικονικό, κάνε αυτό που νομίζεις και πάντα θα υπάρχουν δυο φίλοι και καμιά τριανταριά σειρές ή δυο ντουζίνες ουίσκια για να ξεχάσεις τον πόνο σου. Απλώς μην πεις ότι εγώ δε σε προειδοποίησα.
Καλή τύχη.