Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Δε μπορούμε.Αλλά γιατί να μη μπορούμε;


Αποφάσισα ότι για τον Αύγουστο που θα έρθει θα ακούω αυτό το τραγούδι κάθε μέρα 
και από μία φορά τουλάχιστον.Και ελπίζω σε κάποιους να ξυπνά κάτι από αυτά που ξυπνά και σε μένα.


Αυγουστιάτικη είσαι φωτιά
πυροτέχνημα έχω καρδιά και φοβάμαι
μία σπίθα πιο κοντά θα γίνουν αστεράκια οι δισταγμοί.
Διψασμένες, φευγάτες ματιές
στην ψυχή μου φωτίζουν γωνιές, δε φοβάμαι
έχεις γίνει άνεμος στο δάσος μου το φλογισμένο.
Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.


Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε


Απ'τα λόγια σου πίνω, μεθώ
ένα πέρασμα ψάχνω κρυφό στο άγγιγμά σου
είσαι ό,τι μου'λειψε και ό,τι μ'έχει πλημμυρίσει
Καις..όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θεςάλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Σας το αφιερώνω και εύχομαι οι ενοχικοί να μην έχετε ενοχές,

για οτιδηποτε απαγορεύεται μέσα σε εισαγωγικά, και οι υπόλοιποι να τολμάτε-με
γιατί ο Κοέλο κολλάει παντού κι όταν θέλετε κάτι πολύ... σημαίνει ότι απλά δεν το χετε.Οπότε προσπαθήστε να το αποκτήσετε.
Κυνηγήστε το όνειρό σας, καλές διακοπές και καλά μυαλά.Έρωτας κι αγάπη παντού ρε!


Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Προσωπικά.

-Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είναι κακό να πάρεις αποστάσεις από κάποια πράγματα, παντός φύσεως.Η απόσταση και ο χρόνος δεν έβλαψαν ποτέ κανέναν.Ανθρώπους και καταστάσεις που σε κλειδώνουν, τους αποβάλλεις, έπειτα σκέφτεσαι, βλέπεις -πολύ σημαντικό να έχεις ανοιχτά τα μάτια σου και να βλέπεις- και μετά αποφασίζεις.Αυτό λέγεται ωριμότητα.
-Προσωπικά δε θεωρώ λάθος να κοιτάς τη ζωή σου και να μην ασχολείσαι με τις ζωές των άλλων γιατί θα χάσεις το στόχο σου και κατά συνέπεια και τη δική σου ζωή.Αυτό λέγεται υπευθυνότητα.
-Προσωπικά νομίζω ότι δε χρειάζεται να κάνεις σπασμοδικές κινήσεις για να κρύψεις κάτι φανερό.Ο ξεκάθαρος τρόπος είναι και αποδεκτός αλλά και επιθυμητός.Αυτό λέγεται "πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό".
-Προσωπικά πιστεύω ότι είναι ωραίο να έχεις προσμονή για κάτι που δεν έχεις γνωρίσει και να βλέπεις και πεταλούδες γύρω γύρω γιατί είναι καλοκαίρι και αυτό το κωλοσύμπαν ας συνωμοτήσει μια φορά και για σένα.Αυτό λέγεται έρωτας.
-Προσωπικά πιστεύω ότι το άγχος δεν είναι κακό σε όλες τις μορφές του.Εμένα το άγχος λειτουργεί σαν ντόπα επάνω μου. Είναι αυτό το είδος αδρεναλίνης που στο τέλος με κάνει να θέλω να τελειώσω τον αγώνα.Αυτό λέγεται δημιουργικότητα.
-Προσωπικά αναρωτιέμαι γιατί να είναι απαγορευμένο να λέμε αυτά που αισθανόμαστε.Δεν είναι ντροπή να πεις ότι απέτυχες, δεν είναι ντροπή να πεις ότι είσαι ευτυχισμένος δεν είναι ντροπή να ερωτευτείς και να θες να μιλήσεις.Αυτό λέγεται αυθορμητισμός.
-Προσωπικά σε παροτρύνω αυτό το καλοκαίρι να είναι χαλαρός με μια αίσθηση ελευθερίας που θα σου γεμίσει τις άδειες ώρες σου, με ένα ταξίδι που θα σε οδηγήσει αλλού-μάλλον-, με ένα βιβλίο και ένα τραγούδι, με καμιά δεκαριά μπύρες ή τσίπουρα που θα σε κάνουν να εκτιμήσεις τις μικρές απολαύσεις.Αυτό λέγεται ευτυχία.
-Προσωπικά σου εύχομαι να περάσεις καλά γιατί είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις αν πρέπει να μένεις πίσω ή να προχωρήσεις επιτέλους ένα βήμα μπροστά.Να θυμάσαι βέβαια δύο πράγματα:
1.Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. και
2.Οσό ψηλότερα ανεβαίνει η μαιμού, τόσο περισσότερο φαίνεται ο κώλος της.
Αυτό λέγεται "έχω αξιοπρέπεια".
Εσεται ήμαρ λοιπόν...


Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

Κολίτιδα ώρα μηδέν.

"Δημήτρη κλείσε ρε συ το air-condition μες στ'αμάξι κοντεύω να πάθω κολίτιδα", άρχισα να γκρινιάζω κατά την επιστροφή της παρέας απ το Πήλιο."Κρυώνεις; Το χαμηλώνω αμέσως" είπε ο Δημήτρης με υπομονή γαϊδάρου.Υποπτεύομαι ότι για να γλιτώσει κάποιος από την υποτιθέμενη γυναικεία γκρίνια μπορεί να σε κουβαλήσει μέχρι και στην πλάτη του, αρκεί να μην ακούει το "λιβάνισμα" που θα του κάνεις μετά.
Στη διαδρομή λοιπόν με την κολίτιδα είχα χρόνο-άπειρο χρόνο- να ηρεμήσω και να αναδιοργανωθώ.Πήγα με τους κολλητούς μου, ζευγάρι, ένα σαββατοκύριακο στο Πήλιο περισσότερο για να αποφύγω την καθημερινότητά μου και για να νιώσω αυτό που λένε τη φάση "μηδέν".
Η φάση "μηδέν", έτσι την έχω ονομάσει, είναι μια κατάσταση κατά την οποία μένεις απαθής απέναντι σε όλα αυτά που σε απασχολούν και αφήνεσαι σε κάποια σίγουρα χέρια τα οποία θα σε νταντέψουν.Και γιατί το λέω αυτό; γιατί έχω βαρεθεί σαν άλλη μητέρα Τερέζα να νταντεύω.Έχω βαρεθεί να ακούω "να σου πω το ένα και άκου και το άλλο.".Έχω βαρεθεί να μου ζητάνε χίλια και στο τέλος να θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου.Θα μου πεις όμως έτσι είναι, κάποιοι άνθρωποι έχουν τη στόφα της κατσαρίδας.Είναι ανθεκτικοί στα κρύα και στις ζέστες και είναι και ανθεκτικοί στους άλλους.Συμφωνώ.Αλλά κάπου εκεί όμως θες να νιώσεις και λίγο τη φάση μηδέν.
Έτσι που λες, σε ένα ήρεμο εκπληκτικό και άγνωστο τοπίο έφερα το μυαλό μου σε απόλυτη αναρχία και τα έβαλα κάτω.Αποφάσισα ότι αυτό το καλοκαίρι κάνω αυτό που θέλω με ανθρώπους που δε με ανατριχιάζουν και δε με κουράζουν. -Όχι ότι εγώ είμαι καλύτερη.Μπορώ να σε γονατίσω στο λεπτό απ' τα νεύρα που θα σου δημιουργήσω-.Απλά φέτος θα κάτσω να με νταντέψουν.Θα γίνω η Άναμπελ στο "στάσου μύγδαλα", θα πω σαν άλλη Έλενα Ναθαναήλ ότι αυτό είναι "το καλοκαίρι μου" και θα γίνω σαν το Νίνο ναυαγός και Ροβινσώνας.ίσως γράψω και κάτι σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.
Στο γυρισμό λοιπόν απ το Πήλιο κατάλαβα ότι τα σίγουρα χέρια είναι αυτά που σου δίνουν πάτημα για το παρακάτω.Εσείς άντρες..είναι ωραίο μια κοπέλα να αισθάνεται ασφάλεια στο πλευρό σας.Είναι ωραία να 'στε "αρσενικό".Πάρτε μια απόφαση.Και μη ρωτάτε και πολλά.-Καλά δεν είπαμε να μυρίζετε  ιδρώτα με χρυσή καδένα, παίξτε εντός σχεδίου πόλεως.-Κι εσείς γυναικόπαιδα, αφήστε τη χειραφέτηση και ζητήστε απ'τους άντρες σας αυτήν την ριμάδα την ασφάλεια, τί τους έχουμε βαζάκι διακοσμητικό ή συνοδευτική αποσκευή;Αντέ γιατί κοντέψαμε να ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε.
Απ'αυτό το διήμερο λοιπόν, μου 'μεινε ο Αι Γιάννης, μια ελαφριά ηλίαση, ένα πιατάκι μελιτζανοσαλάτα και ένα μεγάλο "Ουυυφφφφφ".Αυτό το "ουφ" που σήμερα με κάνει και χαμογελάω πονηρά.Χωρίς κολίτιδα, χωρίς όρια..

(P.S το post αυτό είναι αφιερωμένο στους Δ+Χ. Να'μαστε καλά και έχουμε κι άλλο καλοκαίρι μπροστά μας.Σας ευχαριστώ.)



Δευτέρα 4 Ιουλίου 2011

Ο καλός ο κακός και ο άσχημος.

Ακούγοντας το chi mai  του Ennio Morricone θυμήθηκα τότε πριν 2,5 χρόνια που είχα πάει να τον ακούσω στο Ηρώδειο.Περπάτησα την Ηρώδου Αττικού, μήνα Σεπτέμβριο αν θυμάμαι καλά, μόλις είχα εγκαταλείψει μόνιμα πια την "μήτρα με σπούδασε αρχαία Μακεδόνισσα" Σαλονίκη, και τριγύριζα στην Αθήνα αναζητώντας τη ζωντάνια που άφηνα πίσω μου.Ήμουν πολύ ευτυχισμένη τότε.Πιστεύω σ'αυτό που λένε ότι η ευτυχία είναι στιγμές,πιστεύω ότι μας ανήκουν και πιστεύω ότι ο καθένας τις μεταφράζει όπως τον συμφέρει.
Που λες το Chi Mai είναι το soundtrack της ταινίας ο "Καλός ο κακός και ο άσχημος".Μου 'ρθε λοιπόν στο νου η σκέψη ότι δεν υπάρχουν καλοί και κακοί αλλά αντιθέτως ότι υπάρχουν "άσχημοι" άνθρωποι.
Ναι, το επιβεβαιώνω και με δεύτερη σκέψη, δεν ισχύει το καλό και το κακό.Τί θα πει καλό και κακό; 'Ολοι είμαστε κι απ΄τα δύο κι όλοι είμαστε με τις μέρες μας.Δε θα σεβαστώ την ψευτοκαλή που με ένα μόνιμο χαμόγελο σιχαίνεται που μου λέει καλημέρα, ούτε βέβαια και την άλλη που με το που θα γυρίσω την πλάτη μου εύχεται να μη με είχε δεί ποτέ μπροστά της.Θα σεβαστώ όμως την σκληρή πλευρά κάποιας γιατί δεν ξέρω τί κουβαλάει μέσα της όπως επίσης θα σεβαστώ και την καλή πλευρά μιας ξινής γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα στο όνειρο.
Τον άσχημο άνθρωπο όμως δεν τον λυπάμαι και δεν τον σέβομαι.Και ξέρεις πολύ καλά ποιόν εννοώ άσχημο.Όχι το τερατάκι τη Μαρία την άσχημη, ούτε κάτι τύπισσες σαν την Πάττυ.Μιλάω για τον τύπο-φίδι.Αυτόν που θα σε εκμεταλλευτεί και θα σε ξεζουμίσει και μετά από ένα λεπτό θα γυρίσει και θα μιλήσει άσχημα για σένα στον επόμενο.Και θα κάνει το ίδιο και με τον επόμενο.και τον μεθεπόμενο..και ούτω καθ'εξής.
Μη μου πεις ότι δε σου χει τύχει.Ναι, μιλάω γι'αυτόν τον τύπο ανθρώπου που θα σε φέρει σε δύσκολη θέση μόνο και μόνο για να δημιουργήσει εικόνες κι εντυπώσεις.Μόνο και μόνο για να σε στενοχωρήσει.Μόνο και μόνο για να σε κάνει κι εσένα να γίνεις ένας άσχημος άνθρωπος εν ολίγης.
Φυσικά και δε μπορείς να μπεις στο μυαλό κάθε ανθρώπου γιατί καθείς από εμάς έχει τοποθετήσει τον εαυτό του σε ένα βάθρο και δεν τον κατεβάζεις από κει.Δε χρειάζεται κιόλας.Και καλά κάνει να σου πω την αλήθεια.Δυστυχώς όμως έχει ήδη υποπέσει σε ένα λάθος κατά την ταπεινή μου γνώμη.Θεωρεί τον εαυτό του έξυπνο που σε κάνει να νιώθεις έτσι..Θεωρεί ότι σε παίζει στα δάχτυλα.χαχαχαχαχαχαχαχαχαχχαχαα.(δυνατό εκκωφαντικό γέλιο).
Τη στιγμή λοιπόν που εσύ θα αντιληφθείς μια τέτοιου είδους συμπεριφορά, αυτός ο άνθρωπος καθίσταται αυτόματα ανύπαρκτος.Κι εκεί εσύ έχεις πάρει μια μικρή νίκη.Όχι οτι αυτό είναι το μόνο που μετράει γιατί σημασία έχει ο πόλεμος.Αλλά η ζωή μας είναι ένα πάζλ που συμπληρώνεται από μικρές νίκες.Και εγώ αυτές επιδιώκω.όπως τότε στην Ηρώδου Αττικού..

p.s Chi mai is the soundtrack of  "Le Professionnel" and not of the "good the bad and the ugly".Nevertheless suited great with my post.Thank you for pointing that to me.My apologies.

http://www.youtube.com/watch?v=skk9vfoUJXc