Κολίτιδα ώρα μηδέν.

"Δημήτρη κλείσε ρε συ το air-condition μες στ'αμάξι κοντεύω να πάθω κολίτιδα", άρχισα να γκρινιάζω κατά την επιστροφή της παρέας απ το Πήλιο."Κρυώνεις; Το χαμηλώνω αμέσως" είπε ο Δημήτρης με υπομονή γαϊδάρου.Υποπτεύομαι ότι για να γλιτώσει κάποιος από την υποτιθέμενη γυναικεία γκρίνια μπορεί να σε κουβαλήσει μέχρι και στην πλάτη του, αρκεί να μην ακούει το "λιβάνισμα" που θα του κάνεις μετά.
Στη διαδρομή λοιπόν με την κολίτιδα είχα χρόνο-άπειρο χρόνο- να ηρεμήσω και να αναδιοργανωθώ.Πήγα με τους κολλητούς μου, ζευγάρι, ένα σαββατοκύριακο στο Πήλιο περισσότερο για να αποφύγω την καθημερινότητά μου και για να νιώσω αυτό που λένε τη φάση "μηδέν".
Η φάση "μηδέν", έτσι την έχω ονομάσει, είναι μια κατάσταση κατά την οποία μένεις απαθής απέναντι σε όλα αυτά που σε απασχολούν και αφήνεσαι σε κάποια σίγουρα χέρια τα οποία θα σε νταντέψουν.Και γιατί το λέω αυτό; γιατί έχω βαρεθεί σαν άλλη μητέρα Τερέζα να νταντεύω.Έχω βαρεθεί να ακούω "να σου πω το ένα και άκου και το άλλο.".Έχω βαρεθεί να μου ζητάνε χίλια και στο τέλος να θέλω να τραβήξω τα μαλλιά μου.Θα μου πεις όμως έτσι είναι, κάποιοι άνθρωποι έχουν τη στόφα της κατσαρίδας.Είναι ανθεκτικοί στα κρύα και στις ζέστες και είναι και ανθεκτικοί στους άλλους.Συμφωνώ.Αλλά κάπου εκεί όμως θες να νιώσεις και λίγο τη φάση μηδέν.

Έτσι που λες, σε ένα ήρεμο εκπληκτικό και άγνωστο τοπίο έφερα το μυαλό μου σε απόλυτη αναρχία και τα έβαλα κάτω.Αποφάσισα ότι αυτό το καλοκαίρι κάνω αυτό που θέλω με ανθρώπους που δε με ανατριχιάζουν και δε με κουράζουν. -Όχι ότι εγώ είμαι καλύτερη.Μπορώ να σε γονατίσω στο λεπτό απ' τα νεύρα που θα σου δημιουργήσω-.Απλά φέτος θα κάτσω να με νταντέψουν.Θα γίνω η Άναμπελ στο "στάσου μύγδαλα", θα πω σαν άλλη Έλενα Ναθαναήλ ότι αυτό είναι "το καλοκαίρι μου" και θα γίνω σαν το Νίνο ναυαγός και Ροβινσώνας.ίσως γράψω και κάτι σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο.

Στο γυρισμό λοιπόν απ το Πήλιο κατάλαβα ότι τα σίγουρα χέρια είναι αυτά που σου δίνουν πάτημα για το παρακάτω.Εσείς άντρες..είναι ωραίο μια κοπέλα να αισθάνεται ασφάλεια στο πλευρό σας.Είναι ωραία να 'στε "αρσενικό".Πάρτε μια απόφαση.Και μη ρωτάτε και πολλά.-Καλά δεν είπαμε να μυρίζετε  ιδρώτα με χρυσή καδένα, παίξτε εντός σχεδίου πόλεως.-Κι εσείς γυναικόπαιδα, αφήστε τη χειραφέτηση και ζητήστε απ'τους άντρες σας αυτήν την ριμάδα την ασφάλεια, τί τους έχουμε βαζάκι διακοσμητικό ή συνοδευτική αποσκευή;Αντέ γιατί κοντέψαμε να ξεχάσουμε και αυτά που ξέραμε.

Απ'αυτό το διήμερο λοιπόν, μου 'μεινε ο Αι Γιάννης, μια ελαφριά ηλίαση, ένα πιατάκι μελιτζανοσαλάτα και ένα μεγάλο "Ουυυφφφφφ".Αυτό το "ουφ" που σήμερα με κάνει και χαμογελάω πονηρά.Χωρίς κολίτιδα, χωρίς όρια..

(P.S το post αυτό είναι αφιερωμένο στους Δ+Χ. Να'μαστε καλά και έχουμε κι άλλο καλοκαίρι μπροστά μας.Σας ευχαριστώ.)