Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2011

Πόσα κιλά είσαι;

"Στην ερώτηση πόσα κιλά είσαι, θα σου απαντήσω 34 χρονών.Μα είναι δυνατόν άνθρωπος να πιστέψει ότι μια γυναίκα θα του πει τα κιλά της;" είπε και έφαγε ένα ντόνατς. Μια γνωστή μου με έβαλε σε σκέψεις όσον αφορά στο φαγητό και στην εξωτερική εμφάνιση.Ομοίως παθούσα, με διάφορες αυξομειώσεις βάρους τα τελευταία χρόνια, μόλις που έχω καταφέρει να ισορροπήσω λίγο τους τελευταίους 30 μήνες."Έχω καλό μεταβολισμό, λέει η άλλη.Είμαι τυχερή" Κι εγώ ξέρω τα νούμερα του Τζόκερ της απαντώ. Όπου ακούς καλό μεταβολισμό-πέρα από εξαιρετικές περιπτώσεις-κράτα μικρό καλάθι. Πρόκειται για γυναίκες που υποφέρουν, γι αυτές που το βράδυ θα μασήσουν μαρούλι σαν κουνελάκια, γι αυτές που θα λιμοκτονήσουν όλη την εβδομάδα για να δείξουν μπροστά σου ότι τρώνε, γι αυτές που θα βάλουν ένα κιλό πιπέρι στο φαγητό τους για να μην τρώγεται.Λυπάμαι δεν ανήκω σ'αυτήν την κατηγορία.
Απ'την άλλη πλευρά υπάρχουν οι ορθορεξικές και οι ανορεξικές οι οποίες επιβιώνουν με καρπούς και ωμό λάδι και αν τις ρωτήσεις είναι πάντα φαγωμένες, σε βαθμό να σκάσουν. (βλ.Νανά Καραγιάννη.πρώην πανελίστρια, νυν ετοιμοθάνατη από ανορεξία.)
Η εικόνα που έχει καθείς για τον εαυτό του, έχει να κάνει με την παιδεία του και με την ψυχολογία του.Πόσες φορές δεν έχεις φάει του σκασμού και δε σε νοιάζει γιατί είσαι ευτυχισμένος, και πόσες άλλες έχεις τσιμπήσει μια σοκολατίτσα και νομίζεις ότι δε θα σου κάνει το παντελόνι σου;Δεν τον αγαπάς τον εαυτό σου για να του συμπεριφέρεσαι έτσι.Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι φτιαγμένοι για να είναι 45 κιλά, ούτε βέβαια για να είναι 80.Οπότε η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.Το θέμα με τις δίαιτες και τις διατροφές είναι άλλου παπά ευαγγέλιο για το οποίο δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω.Το μόνο που μπορώ να ομολογήσω είναι πως μια ισορροπημένη ψυχολογική κατάσταση βοηθάει να έχεις μια ισορροπημένη σωματική υγιεινή και παραπέρα μια καλύτερη υγεία.Δεν είμαστε όλοι μοντέλα, ούτε και θα γίνουμε.Να μην κάνουμε το φαγητό εμμονή προσπαθούμε.Το "είμαστε ο,τι τρώμε", έχει άμεσο πεδίο εφαρμογής στη ζωή σου, μην το ξεχνάς αυτό.Το φαγητό δεν είναι λύση στα προβλήματα, και στο λέω εγώ που έχω σαβουριάσει πίτσες ουκ ολίγες φορές.Το φαγητό είναι ευχαρίστηση αλλά δεν είναι λύση.Έχε στο νου σου ότι πρέπει να τρως για να ζεις κι όχι να ζεις για να τρως.
Έχω περάσει λοιπόν φάση που ήμουν 46 κιλά-τότε ο εαυτός μου μου άρεσε πάρα πολύ πρέπει να σου εξομολογηθώ, αλλά μόνο σε μένα και σε κανέναν άλλο- και ζούσα την ημέρα με ένα χυμό και κάτι κουλουράκια καρότου.Δεν έκανα εμετούς, δεν έγινα βουλιμική,νομίζω, αλλά κόντεψα να πάθω ανορεξία.Συνήλθα.Σε άλλη φάση έφτασα να είμαι 76 κιλά και να τρώω πιο πολύ κι από άντρα. Ούτε αυτό το λες ευτυχία.Τα έβαλα κάτω λοιπόν και είπα ότι καμιά από κείνες τις "μαύρες" περιόδους δε θέλω να με στοιχειώνει πια.Και τσουκου τσούκου με προσοχή και γυμναστική έφτασα σήμερα να μπορώ να τρώω τα πιτογυράκια μου αλλά και ονειρεύομαι ένα πιάτο βραστά κολοκυθάκια.Νομίζω βέβαια ότι έχει να κάνει και το γεγονός ότι είμαι πεισματάρα.Είπα δε μπορεί, δε θα σου περάσει καταραμένο λίπος, εγώ θα νικήσω.Αν το δείς σφαιρικά βέβαια, δεν έκανα δα και κανένα επίτευγμα ζωής.Το φυσιολογικό ψάχνω κι ελπίζω με τον καιρό να το βρω και να το διατηρήσω..για μένα.
Αν με ρωτήσεις σήμερα πόσα κιλά είσαι θα σου απαντήσω..29 χρονών..και όχι κλεισμένα. Τι; Δεν το πιστεύεις;

Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Ήταν ένα "μικρό" καράβι.

Κάθε που βλέπω μεγάλο πλοίο μπορώ να κάθομαι με τις ώρες σαν χαζή και να το κοιτάζω.Μπαίνω μέσα, με το φτωχό μου το μυαλό, λέω γεια σας την καμπίνα 216 έχω κλείσει, ανεβαίνω, τακτοποιώ τα πράγματά μου και σαλπάρω.Για Ιταλία, για κανένα νησάκι, για καμιά κρουαζιέρα.Γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους μέσα, άλλοτε έχω παρέα άλλοτε όχι, παίζω καμιά μπιρίμπα, κάνω βόλτες στο κατάστρωμα, διαβάζω κανένα βιβλίο.Άλλοτε έχει καλό καιρό, άλλοτε πάλι παίρνω δραμαμίνη.Φτάνω στον προορισμό μου, παίρνω το καπελάκι μου, χαιρετάω τον καπετάνιο, κατεβαίνω και πάλι απ'την αρχή.
Αυτό το Σαββατοκύριακο είχα μια πελώρια λαχτάρα να ταξιδέψω, πάλι.Είδα το πλοίο..και "μπήκα".Δεν κρατήθηκα.Ξεκίνησα για Ιταλία, και μετά θα έκανα roadtrip.-φαντάσου σε τι κατάσταση είμαι-.Αν θες να ξέρεις την αλήθεια, βαρέθηκα να ακούω ότι κανείς εδώ δεν αντέχει την κρίση και ότι όλοι φεύγουν.'Ώρα σας καλή.Εγώ δεν έφυγα για να βρώ δουλειά, έφυγα γιατί ήθελα να κάνω μια νέα αρχή.Αυτή που σου χα υποσχεθεί ότι θα σου εξηγούσα.Μπήκα λοιπόν στο καράβι και ξεκίνησα.Θα είναι κουραστικό το ταξίδι, φαίνεται.Θα έχουμε και άγρια θάλασσα.Θα πιάσουμε και "καιρό. Καβο ντόρο ένα πράμα.
Δε με ενδιαφέρει.Τώρα ξεκίνησα, και είμαι πολύ πεισματάρα για να κατέβω.Φοβάμαι,δε λέω, πολύ αλλά δε θα μαι μόνη μου.Υπάρχουν κι άλλοι εδω μέσα.Άλλοι θα με κοροϊδέψουν, άλλοι θα μου συμπαρασταθούν άλλοι θα μου πουν  "αφού δεν τα αντέχεις τα καράβια κοπέλα μου, τι ανέβηκες;" Κι εγώ σαν άλλος Καβάφης θα τους πω ότι "σημασία έχει το ταξίδι" και θα τρέξω να βοηθήσω την κυρία που της έφυγε το καπέλο απ τον αέρα.
Αφού περάσουν οι μέρες το ταξίδι θα γίνεται όλο και πιο ωραίο.Τα πάντα μια συνήθεια είναι.Μια γ*μημένη συνήθεια.Θα περάσουν και τα μποφόρ κι εγώ θα χω φτάσει.Και θα πρέπει να κατέβω.Δεν ξέρω αν θέλω όμως.Πάντα όταν φτάνω δε θέλω να κατέβω.Πάντα όταν είναι να φύγω από κάπου, είμαι έτοιμη να τα μπήξω. Λες και μου πήραν τις καραμέλες απ το χέρι.Και μετά σκέφτομαι ότι θα μπω σε άλλο καράβι, και μετά πλάθω ένα καλύτερο ταξίδι και μετά χαμογελάω γιατί εν τέλει δεν ταξίδεψα μόνη μου.
Πάντα η ανάγκη του ανθρώπου μπορεί να τον οδηγήσει σε ανασφάλειες και εύκολα συμπεράσματα.Καμιά φορά και σε "εύκολες" επιλογές.Δεν είναι αυτό όμως το ζητούμενο.Το ζητούμενο είναι πως ο,τι πράττεις πρέπει να είναι εσύ.Άσε τι θα πουν οι άλλοι.Συνεπιβάτες υπάρχουν πολλοί, καπετάνιος μόνο ένας.Εγώ ξεκίνησα για το ταξίδι.Και πήρα πολλά μαζί μου, όπως πάντα.Και επειδή λένε, μεγάλα καράβια, μεγάλες φουρτούνες, πρέπει να σου πω ότι έχω μπει και σε μεγαλύτερα και απλά δεν πάμε κόντρα στον άνεμο.Μάθαμε να το οδηγούμε το καράβι.Τη μαθαίνεις τη θάλασσα..Αυτή τη φορά η ιστορία τελειώνει διαφορετικά, δεν ξέρω που πηγαίνω.Με νοιάζει, αλλά δε ρωτάω.Ξέρω όμως ότι θα περάσω καλά.Κι όταν πιάσω λιμάνι τα ξαναλέμε.

*Με την ευγενική χορηγία των SuperFast Ferries.