Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

μιξτέηπ.

Βιταμίνα Τεκ.1997. όλο μονορούφι.

έχω σβήσει τρεις φορές αυτά που ξεκίνησα να γράφω. Λες να μου τέλειωσαν οι εμπνέυσεις;
Λες να μου τέλειωσαν τα ερεθίσματα;Αυτοί που γράφουν στίχους άρθρα πώς και τα καταφέρνουν;
Ακούω Ελευθερία Αρβανιτάκη "Αναστασία¨ στο backround  μου; πάμε καλά; είμαστε σοβαροί; Ασε που όποτε σκέφτομαι αυτή τη σειρά πρώτον μετανιώνω για την ηλικία του άλκη Κούρκουλου και δέυτερον θυμάμαι πόσο δε μου άρεσε η Μονεμβασιά. Αίσχος. Ένα λακωνικό βοσκοτόπι. Nα μη θυμηθώ που είχα πέσει κόντεψα να γδάρω μέχρι και το μεδούλι μου και πέθανα στον πόνο. Μόνο που αυτός ήταν υπαρκτός πόνος. ή τουλάχιστον ήξερα ότι κάποια στιγμή θα περάσει. Ο άλλος ο πόνος; ο άλλος ο ύπουλος μπαμπούλας που είναι έτοιμος να μας φάει ευχαρίστως;
Ντάξει είναι εμφανές ότι ζούμε χαλεπούς καιρούς και οι μέρες μας είναι ένα αβέβαιο κύμα. Ειλικρινά βλέπω ανθρώπους που πονάνε γύρω μου και λέω χαλάρωσε γιατί δε μας βλέπω καλά. Πολλοί απ τους δικούς μου πόνεσαν πολύ. και με τους δύο πόνους. Κάποια πράγματα τα θεώρησα άδικα να συμβούν.Μετά είπα ότι δεν υπάρχει δικαιοσύνη και αμέσως ηρέμησα γιατί δεν έψαχνα πια μια αιτία να αποδώσω το φερόμενο κατ εμέ ως λάθος. Οχι.δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Ορμώμενη από κάτι που έγραψε η Μαριλένα έρχομαι να συμφωνήσω και να βροντοφωνάξω. τιποτα δεν είναι δίκαιο. Αν υπήρχε νομοτέλεια δε θα αρρώσταιναν οι άνθρωποι. Θα λέγαμε την αλήθεια σε αυτούς που αγαπάμε. Δε θα τα κάναμε σκατά. Αδικο. Θα βρίσκαμε τρόπο να πούμε πόσο μας αρέσει κάτι ή πόσο δεν αντέχουμε καταστάσεις. θα παλεύαμε να κερδίσουμε μια καλή θέση στην "καλή μεριά" όπως την ονομάζω. Και δεν υπάρχει δικαιοσύνη γιατί εμείς απο μόνοι μας δεν είμαστε δίκαιοι. Είμαστε εγωιστές και αυτόματα δε μπορούμε να δούμε καθαρά. Αν με ρωτάς, δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό γιατί έτσι χτίζονται οι σχέσεις και οι χαρακτήρες. όταν έμαθα για τη Β. δε στενοχωρήθηκα. το θεώρησα άδικο αλλά δεν αισθάνθηκα ούτε μια φορά ότι τα πράγματα θα πάρουν την "¨κακή μεριά". το ξέρω. και είμαι ήρεμη. γιατί μπορεί. κανείς άλλος στη θέση της δε θα μπορούσε. Και αυτό είναι δίκαιο. τη σκέφτομαι κάθε μέρα. δε θα της το πω. γιατι είναι πολύ λίγο μπροστά σαυτά που έχω για να τη θαυμάζω.και δε φοβάμαι. δε φοβήθηκα ποτέ.
Προσωπικά έχω αδικήσει ανθρώπους και καταστάσεις.και λυπάμαι. όχι γι αυτούς αλλά για μένα. δεν έβλεπα την πραγματικότητα ρίχνοντας από πάνω ένα πέπλο ηρεμίας. όμως η δικαιοσύνη θα σου χτυπήσει την πόρτα. και θα ρθει μια μέρα που θα περάσουν όλα απο μπροστά σου και τότε θα έρθεις αντιμέτωπος με τις ευθύνες. Άρχισαν να μη με νοιάζουν πια οι ευθύνες. Τις ανέλαβα γιατί νιώθω έτοιμη. Αλήθεια μπορεί το χάος να μπει σε μια σειρά; μπορεί να χωρέσει σε μια μπάλα παγωτό; μπορεί να είμαστε έτσι φτιαγμένοι ώστε όλα αυτά που μας συμβαίνουν να είναι δίκαια; μπορούμε να ξέρουμε αν ο πόνος που νιώσαμε συμφωνεί με τη δική μας δικαιοσύνη;
μπορείς να καταλάβεις τι σου είπα;