Πέμπτη 5 Ιουνίου 2014

Τρέξιμο (το)

Εντάξει αδιαμφισβήτητα το τρέξιμο έχει γίνει λίγο το trend της εποχής μας, λίγο έτσι της μοδός, κι αυτό αρκεί για να το αρχίσεις. Για να το συνεχίσεις όμως απαιτεί και το κάτι παραπάνω. Αλλά ας μη μακρηγορώ.

Εμένα προσωπικά αν με έβλεπες πριν 5 μήνες, θα σου λεγα  ότι το τρέξιμο το σιχαίνομαι και οτι δε μπορώ να κάνω πάνω από ένα γύρο στο γήπεδο. Μέχρι εδώ  όλα αλήθεια και όλα καλά. Για προσωπικούς λόγους που δεν είναι της παρούσης, έπρεπε να σταματήσω τη γιόγκα και γενικά τη γυμναστική και να κάτσω σπίτι μου. Καλύτερα να με σκότωνες. Είμαι οριακά νευρογενής παράγοντας της γυναικείας φύσης που σημαίνει ότι θα χα κάνει το σπίτι λαμπόγυαλο αν καθόμουν χωρίς να κάνω κάτι.Μου τη βάρεσε λοιπόν πήρα τα ακουστικά μου και άρχισα να περπατάω. Μέρα με τη μέρα όλο και πιο γρήγορα. Είχα στο μυαλό μου η φουκαριάρα τη τζουμελέκα. για τρέξιμο βέβαια ούτε λόγος. είπαμε, το σιχαίνομαι. 
Περνώντας ο καιρός εξακολουθούσα να μην καταλαβαίνω τι είναι πια αυτό το τόσο συναρπαστικό που μπορεί να εξιτάρει έναν άνθρωπο που τρέχει, τρέχει και τρέχει έτσι χωρίς σταματημό. Κι επειδή είμαι περίεργη, είπα θα το δοκιμάσω κι εγώ. Κάνω ένα γύρο, τίποτα. Με πονούσαν τα πόδια μου, λαχάνιαζα, δεν έβρισκα την ευεξία πουθενά. μα πουθενά όμως. Έβρισκα χίλιες δυο δικαιολογίες, ότι τάχα είχε ζέστη, ότι με πονούσε η μέση μου, ότι με βουλιάζει το ταρτάν. Άρχισα να πηγαίνω στις 7 το πρωί, πάλι μηδέν εις το πηλίκο. Ντάξει μην είμαι και υπερβολική, είχα καταφέρει να κάνω 3 γύρους. και μετά να τρώω τρεις γύρους.
Ώσπου άρχισα να θέλω να πηγαίνω για τρέξιμο. μη με ρωτήσεις πώς. λογικά είναι μηχανισμοί του σώματος. ή η κακιά στιγμή, όπως θες πες το. Άρχισα να τρέχω, να τρέχω, να τρέχω. Και κατάλαβα γιατί όλο αυτό είναι εθιστικό. Το τρέξιμο είναι η μόνη στιγμή, μετά τον ύπνο και την τουαλέτα, που βρίσκεσαι απέναντι στον εαυτό σου. Αδειάζεις. Προσπαθείς. Γίνεσαι καλύτερος. Έχεις στόχο. (αν δεν έχεις στόχους είσαι μισός άνθρωπος). Τελειώνεις, πέφτεις κάτω απ την κούραση και δεν είσαι κουρασμένος. Σε πονάνε τα πόδια σου και δε σε πονάνε. Θες να βάλεις τα κλάματα απ την κούραση αλλά γελάς. Δεν ξέρω, λογικά κάπως θα εξηγείται επιστημονικά αυτό.Ορμόνες, ορμόνες, ορμόνες. 
Σήμερα, πέντε μήνες μετά, 18 κιλά λιγότερα, 10 μονάδες ευτυχέστερη νομίζω ότι θα παραθέσω λόγους για τους οποίους πρέπει να βγείτε στο πεζοδρόμιο.-με την καλή έννοια.
10. Τρέχεις γιατί τρέχουν όλοι οι φίλοι σου.Τι; όλοι μαζί κι ο ψωριάρης χώρια;
9. Τρέχεις γιατί έχουν βγει υπέροχα αθλητικά παπούτσια (διαφημίσεις δεν κάνουμε) που αξίζει να τα έχεις στη ντουλάπα σου
8. Τρέχεις γιατί το σπότιφάη σου, σου προσφέρει στιγμές τρέλας και ηδονής.
7. Τρέχεις γιατί πήρε πρωτιά ο σύριζα στις ευρωεκλογές.
6. Τρέχεις για να ξεχάσεις.
5. Τρέχεις γιατί σμιλεύεις τους γλουτούς σου. (aka φτιάχνεις ωραίο κώλο girl)
4. Τρέχεις γιατί ενεργοποιείται αυτός ο ριμάδης ο μεταβολισμός και θα το φας με λιγότερες τύψεις το παγωτό φερέρο που ονειρεύεσαι Λουκία μου.
3.Τρέχεις γιατί είναι τζάμπα και εν αντιθέσει με τα λοιπά, το τζάμπα δεν πέθανε.
2. Τρέχεις γιατί η κατερίνα θάνου είναι κακάσχημη αλλά τα χει με τον αλέξανδρο παρθένη.
1.Τρέχεις γιατί αγαπάς τον εαυτό σου και αγαπάς τον εαυτό σου γιατί τρέχεις.

p.s για να μη φανώ λες και είμαι τίποτα ζεμπρεσελασιέ, δε θα τρέξω και στο σπάρταθον.
run for your life.