Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

Δε μπορούμε.Αλλά γιατί να μη μπορούμε;


Αποφάσισα ότι για τον Αύγουστο που θα έρθει θα ακούω αυτό το τραγούδι κάθε μέρα 
και από μία φορά τουλάχιστον.Και ελπίζω σε κάποιους να ξυπνά κάτι από αυτά που ξυπνά και σε μένα.


Αυγουστιάτικη είσαι φωτιά
πυροτέχνημα έχω καρδιά και φοβάμαι
μία σπίθα πιο κοντά θα γίνουν αστεράκια οι δισταγμοί.
Διψασμένες, φευγάτες ματιές
στην ψυχή μου φωτίζουν γωνιές, δε φοβάμαι
έχεις γίνει άνεμος στο δάσος μου το φλογισμένο.
Καις όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θες
άλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.


Δεν μπορείς, δεν μπορώ να μη σ'αγαπώ
μες στο γέλιο σου κάνω βαρκάδα
πήγαινέ με απόψε αγκαλιά να δω
σινεμά με μια πορτοκαλάδα
δεν μπορείς, δεν μπορώ άλλο τον καιρό
να περνάει χωρίς το φιλί σου
δεν μπορείς, δεν μπορώ, δεν μπορούμε


Απ'τα λόγια σου πίνω, μεθώ
ένα πέρασμα ψάχνω κρυφό στο άγγιγμά σου
είσαι ό,τι μου'λειψε και ό,τι μ'έχει πλημμυρίσει
Καις..όσες έχω ενοχές στου έρωτά σου τις φωτιές
είμαι εγώ αλλού κι εσύ φυλακή στη ζωή σου την άδεια, ναι
Καις όσες έχω ενοχές που σε θέλω και με θεςάλλο δεν μπορώ τα όνειρα να'ναι δραπέτες τα βράδια.

Σας το αφιερώνω και εύχομαι οι ενοχικοί να μην έχετε ενοχές,

για οτιδηποτε απαγορεύεται μέσα σε εισαγωγικά, και οι υπόλοιποι να τολμάτε-με
γιατί ο Κοέλο κολλάει παντού κι όταν θέλετε κάτι πολύ... σημαίνει ότι απλά δεν το χετε.Οπότε προσπαθήστε να το αποκτήσετε.
Κυνηγήστε το όνειρό σας, καλές διακοπές και καλά μυαλά.Έρωτας κι αγάπη παντού ρε!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου