Δευτέρα 1 Αυγούστου 2011

Έκτακτο Παράρτημα.

Το Σαββατοκύριακο αυτό θαρρείς και ο Ιούλιος μας άφησε με την υπόσχεση ότι θα ζήσουμε μέσα σε ένα 24ωρο όλα τα συναισθήματα που υπάρχουν μόνο και μόνο για να μην ξεχνιόμαστε.Θα σου εξηγήσω εκτενώς.Να προειδοποιήσω ότι είναι ένα post που θα χει και μελό και είναι και σοβαρό αλλά χρειάζονται κι αυτά γιατί σε έχω φλομώσει στον έρωτα σε όλα τα προηγούμενα και θα με περάσεις για την αβάσταχτη ελαφρότητα του "πίνε" στο τέλος-τέλος.
Κλασσικά ξύπνησα το Σάββατο και πήγα γυμναστήριο -σαν κλασσική Σκορπίνα κάνω πάντα τα ίδια πράγματα με ανατριχιαστικό ίδιο ρυθμικό τέμπο.Ακόμη και στο γραφείο κάνω τις ίδιες κινήσεις με την ίδια σειρά κάθε μέρα.Για μένα αυτό είναι ο ψυχαναγκασμός που με αναζωογονεί.Ταύροι Λέοντες Σκορπιοί και Υδροχόοι μπορούν να με γοητεύσουν μόνο και μόνο γι αυτό το σταθερό που είναι χτισμένοι πάνω-.Μη μακρηγορώ, έμαθα ότι μια θεία της μαμάς μου λοιπόν,80 χρόνων, την οποία αγαπούσαμε πιο πολύ κι από γιαγιά ήταν σε πολύ κρίσιμη κατάσταση και θα μας "άφηνε".
Πέρασα λοιπόν σχεδόν όλη τη μέρα μου στο Νοσοκομείο-δε με τρομάζουν τα νοσοκομεία να ξέρεις και γενικά είμαι πολύ ανθεκτική στον πόνο- κάνοντας παρέα σε συγγενείς και περιμένοντας..
Η θεία λοιπόν αυτή παρόλο πού ήταν μια γυναίκα εξαιρετική άφηνε πίσω της και ένα παιδί-45 χρονών σήμερα-που με λίγα ή με πολλά λόγια του κατέστρεψε τη ζωή.Και σου εξηγώ απ'ευθείας χωρίς σάλτσες.Από την υπερβολική της αγάπη προς το μοναχοπαίδι της-αφού είχε χάσει νέα το σύζυγό της- δημιούργησε μια ψύχωση και μια άρρωστη κατάσταση που πολλές μανάδες ακόμη και σήμερα δημιουργούν στα παιδιά τους.Δεν άφηνε το παιδί της να αποφασίζει, του έκανε κουμάντο στην προσωπική του ζωή, με αποτέλεσμα αυτό το παιδί σήμερα να είναι με ελαφριά κατάθλιψη και τελείως μόνος.Δεν τα γράφω όλα αυτά ούτε για να δημιουργήσω εντυπώσεις αλλά ούτε γιατί τον λυπάμαι.Έμαθα να μη λυπάμαι κανέναν γιατί το δρόμο καθενός δε μπορείς να τον ξέρεις.
Όλα αυτά τα γράφω γιατί ακόμη και σήμερα βλέπω παιδιά που δεν έχουν κάνει την επανάσταση τους και ζουν με την έννοια των γονιών τους την οποία εκείνοι την έχουν εμφυτεύσει μέσα τους. Έχει πιάσει ρίζα ρε παιδί μου.Είναι αυτοί οι γονείς που από την υπερβολική αδυναμία που δείχνουν στα παιδιά τους κρατάνε μόνιμα έναν ομφάλιο λώρο και δημιουργούν άπειρα ψυχολογικά.Αν κοιτάξεις γύρω σου σίγουρα θα χεις δει μια τέτοια κατάσταση, μπορεί να βιώνεις κι εσύ μια τέτοια.Είναι αυτοί οι γονείς που τα λάθη τους τα μεταδίδουν και στα παιδιά τους, που δεν τα αφήνουν ελεύθερα, που τα εξουσιάζουν με τον τρόπο τους, που τα κρατάνε πίσω αντί να μένουν πίσω αυτοί.
Και φτάνεις στο σημείο και λες, πώς η αγάπη μπορεί να σε αρρωστήσει και να γίνει τροχοπέδη για τη δική σου τη ζωή. Φταις κι εσύ όμως.Βάλε ένα Stop σε όλα αυτά.Προσπάθησε να καταλάβεις ότι το παιδί πρέπει να είναι ανεξάρτητο και πλάι στους γονείς του, όχι να χει εμμονή.Ζήσε ρε.Φύγε.Εσένα δε σε ρώτησε κανείς αν αυτό που περνάς το θέλησες, οπότε μη ρωτάς κι εσύ κανέναν για το τί θα αποφασίσεις να ακολουθήσει μετά.
Η θεία τελικά μας "άφησε" μετά από λίγες ώρες.Κι όπως σε κάθε τέτοια περίπτωση ένας θάνατος σε κάνει εσένα να δεις ότι τη ζωή σου θα την κάνεις όπως σου γουστάρει και χωρίς να υπολογίζεις τίποτα.Άλλωστε απαγορεύεται να διεκδικούμε αυτό που θέλουμε; Από πότε;
Αλλά δε χρειάζεται πάντα να πρέπει να συμβαίνει κάτι δυσάρεστο για να ξυπνάς.Ξύπνα και με τον άλλο τρόπο.
Ο ξάδερφος, αν θες τη γνώμη μου, σιγά σιγά θα λυτρωθεί.Μπορεί να του το χρωστάει και η ίδια η ζωή ρε παιδί μου αυτό.Για το λόγο αυτό παρόλο το μεγάλο μου πόνο δεν έκλαψα ούτε μια φορά.Δεν έκλαψα για τη γυναίκα που με μεγάλωσε πιο πολύ κι από γιαγιά.Δεν έκλαψα για τη γυναίκα που μόνο αγάπη μας έδινε και ποτέ ούτε μια φορά δεν έφυγε από δίπλα μας.Υπέφερα, αλλά κρατήθηκα.Και ξέρεις γιατί;Γιατί αυτό που έμεινε πίσω χρειάζεται μόνο χαμόγελο και αισιοδοξία.Του αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.Η ίδια που αξίζει και σε σένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου