Τρίτη 14 Ιουνίου 2011

0049.

Τα πιο σημαντικά γεγονότα της ζωής μας κρύβονται πίσω από ένα κουδούνισμα.Κουδούνι, τηλέφωνο,μήνυμα .Πολλές φορές αναρωτιέμαι τί μπορεί να μας "φυλάει"ένα τηλεφώνημα.Έτσι και σήμερα.Χτύπησε το σταθερό μες στο μεσημέρι και είδα τον κωδικό 0049.Γερμανία.Δεν το πρόλαβα.Θα ήταν για μια δουλειά του μπαμπά, σκέφτηκα.Ναι απαντάω ακόμη στα τηλ του σπιτιού.Ναι μένω ακόμη με τους δικούς μου.Ανήκω κι εγώ σ'αυτή τη γενιά των καλομαθημένων παιδιών, αλλά να μην επεκταθώ.
Αναστατώθηκα που λες προς στιγμή με το τηλέφωνο. Αναρωτιέμαι όμως γιατί σε κάθε απρόσμενο ήχο τηλεφώνου οι άνθρωποι αντιδρούμε έτσι.Μάλλον γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τίποτα που δεν περιμένουμε.Δε μπορούμε να δεχτούμε το απρόσμενο.Δεν το χουμε καν στο νου μας ρε παιδί μου.Κάτι σαν ξόρκι που δεν ανήκει στη φυλή μας. Λες και αν σηκώσουμε το τηλέφωνο κάποιος θα χει πάθει κάτι κακό. Λες και αυτό θέλουμε κατά βάθος για να ικανοποιήσουμε τους φόβους μας.
Τελικά το τηλ από Γερμανία δεν ήταν για δουλειά του μπαμπά.Η κόρη ενός φίλου μας γέννησε δίδυμα και πήραν να μας πουν τα ευχάριστα.Έκλεισα το τηλ και χαμογέλασα.Το κλισέ "το νόμισμα έχει δυο πλευρές" για κάποιο λόγο μας στοιχειώνει εδώ και χρόνια.
Στη ζωή δεν υπάρχει μόνο άσπρο ή μαύρο, εγώ βλέπω και γκρι.Θα βλέπω και γκρι.
Πάω να πάρω πίσω στη Γερμανία, να τους συγχαρώ για τα ευχάριστα.0049.....

1 σχόλιο: