οπωσδήποτε το καλοκαίρι δεν είναι η εποχή μου. δεν αντέχω τη ζέστη, σιχαίνομαι τα κουνούπια, δε με τρελαίνει ο ήλιος και γενικά ανήκω στους φθινοπωρινούς τύπους.ωστόσο, θεωρώ ότι κάθε άνθρωπος μόλις τελειώνει το καλοκαίρι, κρατάει μέσα του μια φράση, μια εικόνα, ένα τραγούδι, μια στιγμή, που την κουβαλάει μαζί του όλη την υπόλοιπη χρονιά.παρόλο που δεν ονειρεύομαι και αποτελώ συχνά πυκνά μια κυνική φιγούρα, το έκανα κι εγώ το κουμάντο μου και here you are: (εξαλλου ποια είμαι εγώ μήπως είμαι κάποια;)
1.marmari express
το μαρμάρι εξπρές ήταν το πλοίο με το οποίο πήγα και ήρθα στην κύθνο. στην κύθνο πήγα για 4 μέρες με 2 βαλίτσες και δυο τσάντες. ναι είμαι τόσο υπερβολική. ήταν το σημείο αναφοράς μου για φέτος. η βεράντα της αγγέλας όπου χάζευα τη σέριφο και όλο αυτό που έβλεπα δε μπορούσε να μου το πάρει κανείς. η μεσημεριανή μου σιέστα στην ξαπλώστρα και η αέναη προσπάθειά μου να τελειώσω το ίσλα μπόα. 3 στιγμές αληθινής ευτυχίας και 1 φωτγραφικό κλικ που δε θα το ξεχάσω. καλά τίποτα δε θα ξεχάσω.παρά το γεγονός ότι κόντεψα να πνιγώ στο γυρισμό με το πλοίο της αγάπης, ομολογώ ότι θα έχω πάντα στο μυαλό μου τη Μακρόνησο υπό γωνία μέσα στο μαρμάρι εξπρές.
2. μπύρες
πρέπει να ήπια 214 μπύρες και να έχω κατουρήσει συνολικά 1.465 λεπτά. η μόνιμη φράση της ολυμπίας ηταν "πάλι μεθυσμένη είσαι;" παρά τα αρνητικά αποτελέσματα του αλκοτέστ ομολογώ πώς υπήρξα μεθυσμένη απο ηρεμία. χαζεψα και γέλασα τόσο πολύ που μόνο η λώρα απ το μικρό σπίτι στο λιβάδι θα με καταλάβαινε. κι εκεί συνειδητοποιέις οτι δε χρειάζεσαι πολλά πράγματα για να νιώσεις καλά. ησυχία, ηρεμία και ένα κουτάκι μαγιονέζα.
3. αντίπαρος
τι να πω για την αντίπαρο; τη χαρακτήρισα "ανώτερη των προσδοκιών' μου, της έδωσα συγχαρητήρια και τη διαβεβαιώ ότι από τις βουτιές έχω πιει τη μισή της θαλασσοακτή. δε θα ξεχάσω τις φώτος κάτω απ το νερό που δε μπόρεσα ποτέ να βγάλω. δε θα ξεχάσω τη στιγμή στο σεντόνι με τη βιβή, δε θα ξεχάσω που έτρεξα ξυπόλυτη σε μία τούνδρα και κάηκε το πέλμα μου, δε θα ξεχάσω τα πρωινά στη βεράντα με τη μπι μπι και τη μικ. δε θα ξεχάσω ότι δεν ήθελα να φύγω.
4. caribou-jamelia
ειλικρινά αρρωστημένο τραγούδι. το ακούω και ανατριχιάζει κάθε μου σημείο. κλείνω τα μάτια και η μελωδία του μου θυμίζει cucumber martinis, θάλασσα, χάδια, μυρωδιές, ατέλειωτο χορό και υπόσχεση για κάτι όμορφο. δεν ξέρω αν το χεις πάθει ποτέ. ένα τραγούδι να σου δίνει μια υπόσχεση. εγώ ακούγοντας το, έδωσα μια υπόσχεση στον εαυτό μου. τίποτα να μην είναι λιγότερο απ αυτό που αντέχω.
5. get your shit together aka συμμαζέψου
φράση από μια σειρά που ξεκίνησα να παρακολουθώ με πρωταγωνιστή τον υπερθεό harvey specter και μπλα μπλα μπλα που καθεμιά μας βλέπει και λιώνει αλλά που ίσως να μην ήθελε για γκόμενο γιατί, μεταξύ μας κορίτσια, ποια αντέχει τόση τελειότητα; με τη φράση αυτή ανασκουμπωθήκαμε και γυρίσαμε πίσω στα γραφεία μας με μία χαρμολύπη. γι αυτά που τέλειωσαν, γι αυτά που χάσαμε, γι αυτά που ξεχάσαμε. προσωπικά έχω ένα χαμόγελο. γιατί απλώς βαρέθηκα να μην έχω. και θα χω κι άλλο. γιατί ένα ίσον κανένα. κατάλαβα ότι όλα είναι καλύτερα αν έρχονται όταν πρέπει.
έρχεται το φθινόπωρο. έτσι πρέπει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου