Τι έγινε ρε παιδιά;

*ΔΕΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΠΟΣΤ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ*

Νομίζω ότι είναι προφανές ότι αυτές τις μέρες γράφεται ιστορία. Αυτό δε μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Πέρα από την ιστορία όμως καταγράφονται και χαρακτήρες, απόψεις, διαστάσεις, μυαλά.Αυτό είναι που με απασχολεί περισσότερο και γι αυτό και θέλησα να εκφράσω τις ανησυχίες μου.

Με αγχώνει πολύ το ζώο που λέγεται "άνθρωπος", σε όποια πλευρά κι αν ανήκει. Σε όποια φυλή, σε όποια κοινωνική τάξη και σε όποια πολιτική ιδεολογία. Πολύ συνειδητά αποφάσισα πώς δε θα τοποθετηθώ πολιτικά αυτές τις μέρες, ή και όλες τις μέρες, διότι θεωρώ ότι για πολιτική και ιστορία καλό είναι να μη μιλάει κανείς. Οι άνθρωποι έχουν ελεύθεροι το δικαίωμα να αποφασίζουν για το τι θα κάνουν, τι θα λένε και τι θα πιστεύουν. Πολύ συνειδητά επίσης αποφάσισα οτι θα διαβάζω σιωπήρά ο,τι γράφεται και ο,τι προλαβαίνω, χωρίς να κρίνω. Είχα κάθε ευκαιρία όμως να πιαστώ, να μαλώσω και να αρχίσω να τραβάω αυτιά με όλον αυτόν τον φανατισμό που βλέπω να εξελίσσεται μπροστά μου. γιατί ρε παιδιά; γιατί θεωρείτε ότι με την τόση προπαγάνδα θα φέρετε κάποιον με το μέρος σας; (όποιο κι αν είναι αυτό). Γιατί είστε τόσο απόλυτοι; Γιατί νομίζετε ότι ξέρετε; Γιατί να προλάβουμε τα γεγονότα πριν γίνουν; 

Αν με ρωτάτε αν είμαι αγχωμένη θα σας πω, βεβαίως. Είμαι 32 στα 33 και ναι δεν έχω αντιμετωπίσει ξανά τόσο σοβαρά ζητήματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή μου. Αν με ρωτάτε αν τσατίστηκα το βράδυ της παρασκευής με τον τσίπρα θα σας πω ναι. Είχα κάνει κι εγώ κάποια πλάνα , είχα αποφασίσει να αλλάξω τη ζωή μου και ξαφνικά πάγωσαν όλα. Η κατάσταση αυτή όμως είναι κάτι που δεν αφορά μόνο εμένα. Αφορά κι εσένα, κι εκείνη και τον άλλον δίπλα. Δεν ξέρω αν το θελε ή δεν το θελε αυτό το χάος ο πρωθυπουργός, σίγουρα όμως δεν το προκάλεσε μόνος του. Το προκαλέσαμε όλοι μαζί. Αν με ρωτάς αν πήγα στο ΑΤΜ, θα σου πω ότι δεν πήγα. Ίσως επειδή είχα κάποια μετρητά επάνω μου για να κάνω τις δουλειές μου. Και να μην είχα πάντως, δε θα έτρεχα με πανικό. Κατανοώ την αγωνία του κόσμου και την ανάγκη του να διασφαλίσει την οικογένειά του και τον εαυτό του αλλά ο,τι συμβεί για σένα, θα συμβεί για όλους μας.Δεν πήγα να φουλάρω βενζίνη λες και έπεσε πόλεμος ούτε γέμισα μακαρόνια το σπίτι. (μη σας πω ψέμματα η μαμά έχει γεμίσει τα ντουλάπια και μαλώσαμε γι αυτό). Βγήκα για ποτό χωρίς να ντρέπομαι ότι σπαταλάω λεφτά ΜΕΣΑ Σ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΤΩΧΕΙΑ (duhhhhh) και μίλησα με τους φίλους μου πάρα πάρα πολλές φορές στο τηλέφωνο. Ντάξει δεν κανόνισα διακοπές και δεν ξέρω αν θα περάσω όμορφο καλοκαίρι. Ε δεν έγινε και κάτι. Η ευτυχία μου δε θα κριθεί απ το αν θα πάω στη Φολέγανδρο ή αν θα πάω να φάω έξω. 

Θα ξαναγβω όμως με τους φίλους μου και θα ξαναδώ αυτούς που έχω πεθυμήσει είτε με δραχμή είτε με ευρώ. Θα ξαναπερπατάμε στις γειτονιές και θα ξαναπάμε βόλτες στη θάλασσες. Και θα είναι με την ίδια χαρά. Γιατί απέναντι στις κρίσεις είμαστε όλοι ίδιοι. Απέναντι στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης όμως, διαφέρουμε. Και αυτό είναι που με αγχώνει πιο πολύ απ οτιδήποτε.

Γιατί έχετε πέσει σαν τα σκυλιά ο ένας πάνω στον άλλο; Τι μας νοιάζει να μας πείσετε για τη μία ή την άλλη πλευρά; Αλήθεια πιστεύετε ότι με το φανατισμό ή το λαϊκισμό αντίστοιχα θα διαμορφώσετε άποψη; Μη γίνεστε Λαζόπουλοι και Γεωργακόπουλοι. Ασπάζομαι οποιαδήποτε άποψη είναι γραμμένη και εκφράζεται, γι αυτο και είπα παραπάνω ότι προσπαθώ να τα διαβάζω όλα, αλλά θέλω κι εσύ κανίβαλε να σεβαστείς τη δική μου συνειδητοποιημένη σιωπή. Μπορεί λοιπόν να μην ξέρουμε τις επιπτώσεις της σημερινής πολιτικής κατάστασης, είδαμε όμως τον ευτελισμό του ανθρώπινου μυαλού. 

Φυσικά και υπάρχει αγωνία. Φυσικά και υπάρχει πρόβλημα. Θα ήμασταν τρελοί αν κάναμε ότι δε βλέπουμε. Αλλά για το θεό-αν υπάρχει- μη δημιουργείτε εικόνες κι εντυπώσεις. Δε σημαίνει ότι εγώ που κάνω πλάκα ή που δεν ξεκατινιάζομαι στα σόσιαλζ ότι δε με ενδιαφέρει. Δε σημαίνει ότι δεν πάγωσα την παρασκευή το βράδυ στη 1. Δε σημαίνει ότι δεν προσπαθώ να δω την επόμενη μέρα. Δε σημαίνει ότι είμαι πάντα ψύχραιμη. Προσπαθώ όμως. Για να μπορώ να είμαι όσο το δυνατόν και αντικειμενική. Όχι, δε θα σταματήσω τη ζωή μου. Δε θα κάνω σε κανέναν τη χάρη. Θα σκεφτώ όμως πολύ πολύ σοβαρά τι θα πρέπει να αποφασίσω για τη ζωή μου. Χωρίς να θέλω να βγάλω το μάτι του απέναντί μου που θα έχει αποφασίσει διαφορετικά από εμένα. Χωρίς να σημαίνει ότι θα τον μηδενίσω. Χωρίς να σημαίνει ότι δε θα του δώσω απ ο,τι μου περισσεύει, αν χρειαστεί. 

Με νοιάζει πάρα πάρα πολύ τι θα γίνει αύριο, μεθαύριο, σε λίγες ώρες. Με νοιάζει όμως ακόμη πιο πολύ να μη χάσω την αξιοπρέπειά μου. Δεν ξέρω οικονομικά και δεν ξέρω από νούμερα. Και αγχώνομαι αν σκέφτομαι σωστά. Και δε με ενδιαφέρει αν θα κριθώ.Αλλά εσένα σαν άνθρωπο δε θα σε κρίνω. Τι σας φταίει τελικά και γίνεστε έτσι τέρατα; Γιατί σίγουρα δε σας φταίει ούτε ο τσίπρας ούτε οι θεσμοί. Τι θα γίνει αν όλα λυθούν κι εσείς μείνετε με τη λύσσα στο αίμα; Με ποιόν θα τα βάλετε μετά; Θα τα βάλετε με τον εαυτό σας που λίγο πολύ τον έχετε χάσει αυτόν τον καιρό;

Σε άλλα νέα, τι τρώμε ρε παιδιά με τον κομμουνισμό; Να το πετάξω το μπλακ άνγκους;