Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

σε όλες τις λάθος επιλογές μας, σε όλες τις μαλακίες μας, σε μας.

δε μπορώ να βρω τίτλο.δε θέλω. δε γίνεται αυτή τη φορά.το ίδιο ακούγαμε. στο ριπιτ.
έχεις κι εσύ δυό φωνές; γιατί εγώ έχω.
Τη μία που πάντα μου λέει μπράβο και την άλλη που πάντα μου σκοτώνει ο,τι καλό πάω να κάνω.
Τη μία που με βοηθά να γίνω καλύτερη και την άλλη που μου τα διαλύει όλα μέσα σε ένα λεπτό.
Τη μία που με ντύνει, μου φοράει τα καλά μου κι ένα χαμόγελο, με βγάζει έξω και την άλλη που με γυρίζει σπίτι και μπαμ.με στήνει στον τοίχο. γιατί το 'παθα αυτό; γιατί το παθαίνουμε όλοι;
αφου ξέρουμε ότι όλες οι επιλογές μας θα μας διχάζουν για πάντα. αφού δεν ξέρουμε αν κάναμε το σωστό ή το λάθος.
τρόμαξα. τα είδα όλα να περνάνε μπροστά μου σε ένα καρέ. είδα κι εσένα. κι εσένα. κι εσένα. αλλα δεν έχει νόημα. είδα κι εκείνη. είναι μακριά πια. κι αυτές οι αλλεργίες μέχρι πότε θα με βασανίζουν; έχω καταντήσει ο βασιλάκης καίλας της ιατρικής και της παραϊατρικής.
Ήρθε η άλλη φωνή χθες. και βζιιιιιιιιιιν εκεί σαν κουνούπι μέσα στο κεφάλι μου. τα σιχαίνομαι τα κουνούπια. ήξερα οτι εκεί θα ναι καλύτερα. εξ αρχής. αλλά προτίμησα τη θάλασσα που μαρέσει κι ας πνιγώ. δεν υπάρχει νόημα σε όλο αυτό. μην ψάξεις να καταλήξεις. είσαι κι εσύ μέσα όμως. κι εσύ κι εσύ κι εσύ.
αν φτάνει μια συγγνώμη εγώ να την πω. δε φτάνει ποτέ όμως. Εσύ την είπες ποτέ; κοίταξες εκεί που  έπρεπε για να την πεις; ξέρεις τι έχω χάσει εγώ τόσα χρόνια για να στηρίζω τις λάθος επιλογές μου; ξέρεις τι χάνω μέρα με τη μέρα; ξέρεις οτι δεν ήθελα αλλά έπρεπε; ξέρεις ότι δε μπορούμε να τα έχουμε όλα; γιατί εγώ το 'μαθα. ποτέ δε μ'άρεσε αυτό το παιχνίδι. και βαρέθηκα όλα τα λύνει ο χρόνος. με κούρασε. η δουλειά λες να μας φταίει; εσύ έχεις βρει τι σου φταίει; πώς να τα απαντήσεις όλα αυτά; δε γίνεται μια ζωή να φεύγω. κάτσε και κοίτα τον καθρέφτη. σου ζητώ συγγνώμη. και που λέω την αλήθεια πάντα τι κέρδισα; έχασα σχεδόν τα πάντα. κλείστο το ρημάδι το στόμα σου. κλείστο διάολε.
στο πα εξαρχής. δε βγάζεις νόημα.
τελικά ίσως είναι καλές μωρέ και οι δύο φωνές. αυτές με συντηρούν. κλείνω τα μάτια. είμαι πάλι σε κείνο το δωμάτιο που είναι ο εφιάλτης μου για χρόνια τώρα. θα μπω μέσα απόψε. θέλω να ξέρω τι άφησα πίσω μου. πρόπερσι, πέρυσι, χθες. θα τ'αντέξω λες;

1 σχόλιο:

  1. Όσο καταλαβαίνουμε ότι είναι δύο οι φωνές όλα είναι καλά. Ακόμα και αν μας ξεφλουδιάζει λιγάκι σε στιγμές..
    Στο Τζέκυλ κ Χάηντ στάδιο θα έχουμε θέμα!
    Όχι δεν είσαι η μόνη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή